Het begin van het einde voor homohatend Amerika

“Civil laws that permit only heterosexual marriage reflect and honor a collective moral judgment about human sexuality. This judgement entails both moral disapproval of homosexuality, and a moral conviction that heterosexuality better comports with traditional (especially Judeo-Christian) morality.” Dit is een citaat uit het rapport dat het Amerikaanse Congres in 1996 schreef over de Defense of Marriage Act en er blijkt vrij duidelijk uit wat de reden was om erkenning van homohuwelijken op federaal niveau te verbieden. De wet betekent dat een homoseksueel getrouwd stel niet in aanmerking komt voor federale voorzieningen die wel aan heteroseksuele getrouwde stellen worden toegekend.

De steun voor het homohuwelijk in de Verenigde Staten heeft de afgelopen jaren een vlucht genomen. Tegenwoordig steunt 53 procent van de bevolking de legalisering ervan, terwijl dat in 2009 nog maar veertig procent was, met 57 procent tegen. Het was afgelopen week dan ook enigzins geestig om te zien dat de advocaat die DOMA verdedigde bij het Hooggerechtshof geen van de oude ‘argumenten’ tegen het homohuwelijk van stal haalde.

Het ging niet meer over hoe de legalisering van het homohuwelijk een negatief effect zal hebben op heteroseksuele huwelijken (hoe huwelijken een ‘zero-sum game’ zouden zijn is me altijd een raadsel geweest, maar dat terzijde), of dat het homohuwelijk uiteindelijk zal leiden tot polygamie of mensen die met dieren trouwen. In Nederland kunnen homoseksuelen sinds 2001 trouwen en toch heb ik nog nooit een ceremonie tussen een persoon en zijn of haar huisdier meegemaakt.

Niet dat de punten die wel aangehaald werden veel beter waren. Zo zei rechter Antonin Scalia dat als homo’s mogen trouwen ze ook mogen adopteren, en hij vroeg zich af of dat niet schadelijk is voor een kind. Aangezien de Amerikaanse Vereniging van Kinderartsen zich heeft uitgesproken voor het homohuwelijk lijkt het antwoord op deze vraag nee te zijn. Een dag eerder, tijdens de behandeling van de zaak over het verbod op het homohuwelijk in Californië, bepleitte de advocaat die het verbod verdedigt dat het huwelijk bedoeld is voor voortplanting. Dit argument werd snel onderuit gehaald door rechter Elena Kagan, die de advocaat erop wees dat huwelijken tussen oude en onvruchtbare mensen ook niet verboden zijn.

De tegenstanders van het homohuwelijk kunnen de echte redenen dat ze zo fel tegen het homohuwelijk zijn – het is immoreel, het mag niet van de Bijbel (de klassieker “It’s Adam and Eve, not Adam and Steve” hoor je niet vaak meer) – niet meer hardop uitspreken. De bevolking is op dit gebied progressiever geworden en mensen die zich blijven verzetten tegen het homohuwelijk worden als snel als bekrompen bible-thumpers betiteld, zelfs door iemand als Bill O’Reilly.

Het simpele feit is dat getrouwde homoseksuele stellen worden gediscrimineerd door DOMA. De vrouw die de zaak heeft aangespannen, de 83-jarige Edie Windsor, kreeg na het overlijden van haar vrouw (de twee waren in Canada getrouwd) een aanslag voor erfbelasting van ruim drie ton, iets wat niet zou zijn gebeurd als ze met een man was getrouwd. En het feit dat in sommige staten nog steeds een meerderheid van de bevolking tegen erkenning van homohuwelijken iszou er niet toe moeten doen. Hetzelfde gold tientallen jaren geleden voor huwelijken tussen blanken en niet-blanken, of voor segregatie. Moet discriminatie worden getolereerd omdat op enig moment een meerderheid van de bevolking een bepaalde groep wil discrimineren? Dat is wat Alexis de Tocqueville ’the tiranny of the majority’ noemde.