‘Geef je over aan de bureaucratie en geef niet op’

Bio: Babette Verbeek (1972) is sinds vorig jaar correspondent in India voor onder andere BNR en een landelijk Engelstalig maandblad ‘Culturama’. Haar standplaats is Channai, de hoofdstad van de staat Tamil Nadu. Op Twitter is zij: @babetsutsu

Waarom koos je voor een correspondentschap in India?

Ik was korte tijd correspondent in Milaan en na terugkomst in Nederland wilde ik zo snel mogelijk weer weg. Leven en werken in een andere cultuur en dit keer liefst buiten Europa. Een BRIC land leek ideaal; optimisme, groei en nieuws. In plaats van sombere berichtgeving over de economie, geloof in een betere toekomst en succes verhalen. Hoewel vrijwel tegelijkertijd met mijn aankomst de groeicijfers in India kelderde, blijven veel mensen hier volop hopen en geloven in een betere toekomst. Mocht dat niet nu gebeuren dan in elk geval de volgende generatie.

Welk verhaal wil je tijdens je correspondentschap vertellen?

Het aantal verhalen is onuitputtelijk. Ik wil meer vertellen dan verschrikkelijke armoede, cultuur, tegenstellingen, grensconflicten, Bollywood, voedselvergiftiging, verkrachtingen, kastenstelsel en een leger aan ICT nerds.

India staat op een keerpunt. Ofwel de bestuurders gaan zich gedragen als echte hoeders van de grootste democratie ter wereld of India rommelt door en kabbelt af van BRIC tot een land dat ooit als veelbelovend gold.

Het eerste is het ingewikkeldst want dat betekent drastische hervormingen, corruptie bestrijden en werken aan meer gelijkheid. Een zware taak voor de politiek maar ook voor industrie en bedrijfsleven, die overigens innig met elkaar verweven zijn. Daarnaast wordt ik blij van de verhalen en de hoeveelheid mensen die bezig zijn met een betere toekomst voor henzelf en hun kinderen. Ondanks een nog steeds diepgeworteld geloof in lotsbestemming schuilt er in bijna iedere Indiër een ondernemer. Zo’n beetje iedereen in loondienst heeft hier plannen om een bedrijf te beginnen, waarbij de één wat realistischer overkomt dan de ander.

Waar moest je het meest aan wennen toen je in Chennai ging wonen?

Waar zal ik beginnen? Ongelijkheid, dagelijkse powercuts, water rantsoen en aangesproken worden met M’am. Ook het straatbeeld is zo compleet anders, naast toeterende auto’s en zwervend vee overal propaganda van lokale machthebbers. Chennai hangt vol met enorme spandoeken met daarop foto’s van politici die waardig poseren of bezig zijn een heldendaad te verrichten. Ook ingewikkeld voor een Nederlander is dat het woord nee hier niet bestaat, hoewel dat toch echt is wat mensen meestal bedoelen als ze ‘Yes M’am’ zeggen.

Wat is het moeilijkste aan werken in India?

Inschatten waarom iemand iets zegt en wat de achtergrond is van diegene en of het hele verhaal wordt verteld. In Nederland zijn die inschattingen voor mij veel gemakkelijker te maken, in een andere cultuur blijft het ingewikkeld. Er zijn zoveel ongeschreven regels, banden tussen mensen en groepen die bijna niet te doorgronden zijn als buitenlander.

Op welke productie ben je het trotst?

Ik ben nog maar net begonnen! Voor Culturama was het een Engelstalige recensie van een boek over Kollywood, de filmindustrie van Tamil Nadu. Ik had weinig tijd om me het onderwerp eigen te maken en het was natuurlijk in het Engels. Iedereen is hier diehard filmfan, maar de reacties waren goed. Voor BNR vond ik een bijdrage over FDI (Foreign Direct Investment) goed. FDI is een politiek heet hangijzer dat inzet is van veel discussie en onrust. Een ingewikkeld economisch en technisch onderwerp dat in korte tijd duidelijk en beeldend moest worden gebracht.

Hoeveel uur besteed je per dag aan journalistieke werkzaamheden?

Dat verschilt nogal per dag en opdracht. Dagelijkse futiliteiten kosten me vooral in het begin, maar nu ook nog, veel meer tijd dan in Nederland. Internet knalt er vaak uit, geen stroom of stroomwisselingen waardoor er van alles opgeblazen wordt en als ik op pad ga verdoe ik vaak veel tijd in de file. Kranten doen het gelukkig altijd en mijn mobiel meestal ook wel.

Op welke manier gebruik jij social media en waarom?

Via twitter volg ik het laatste nieuws en opzienbarende trivia. Van tijd tot tijd gooi ik er zelf iets uit, maar verder ben ik heel laks op dat gebied.

In India worden social media scherp in de gaten gehouden door de autoriteiten. Er is veel kritiek op een wet die toestaat in te grijpen bij onwenselijke berichten, tegelijkertijd zijn ook een heleboel krachten die deze wet in stand houden. Voorbeelden genoeg: een twitteraar die suggereerde dat de zoon van een minister corrupt was werd voor een paar dagen in de cel gesmeten en een meisje dat op Facebook meldde dat ze het belachelijk vond dat Mumbai plat lag voor de begrafenis van een politicus werd, samen met het meisje dat dit bericht ‘leuk’ vond, opgepakt.

Wat is jouw gouden tip voor journalisten die correspondent willen worden?

Ik heb er een paar: Begin meteen met het lezen van nieuwssites van het land waar je naar toe wilt – voor mij was het heel handig dat de landelijke media Engelstalig is – en kijk wat er in internationale media over het land verschijnt. Ga in Nederland op zoek naar mensen uit het land van je keuze die je toestaan hun schaamteloos uit te horen en je liefst ook nog voorstellen aan vrienden en familie in je toekomstige standplaats.

Zoek uit hoe het werkt met een journalistenvisa, geef je over aan de bureaucratie en geef niet op. Een heleboel landen zitten niet te wachten op buitenlandse journalisten dus houd er rekening mee dat je een tijdje in de weer bent met papieren. En als het stempel eindelijk in je paspoort staat, vertrek!