|

Trap er niet in, want Trump maakt media Great Again

Ik volg Donald Trump al sinds 20 november niet meer op Twitter. Het was de dag dat de net verkozen president van de Verenigde Staten zich druk maakte over Hamilton. De cast zou zijn vicepresident Mike Pence hebben ‘belaagd’ tijdens zijn bezoek aan de musical. Mijn ontvolgactie kwam maanden te laat. Net als andere journalisten was ik met open ogen ingetuind in de briljante mediastrategie van Trump.

Ondanks dat ik verre van de enige – en al helemaal niet de eerste – ben die doorheeft hoe Trump en zijn administratie de media voor hun karretje spannen, blijft het moeilijk om te berichten over de nieuwe Amerikaanse politiek. Niet alleen omdat de stroom aan nieuwswaardige ontwikkelingen momenteel zo groot is dat je het bijna niet kunt bijhouden. Elke tweet van Trump is een (potentiele) weerspiegeling van zijn beleid: wat betekent het dat de president de ‘Feds’ wil afsturen op Chicago vanwege het geweld in de stad? Wat betekent het dat hij deze uitspraak doet na het zien van een aflevering van actualiteitenprogramma The O’Reilly Factor? Gaat Fox News leidend worden in het adviseren van de president? Of betekent het helemaal niets van een man die zijn Twitter-account gebruikt als een stream of consciousness?


De mediastrategie van Trump en zijn team is bijna onveranderd gebleven sinds hun aantreden in het Witte Huis: ophef genereren om alle belangrijke geluiden (echt nieuws) te maskeren in een oorverdovende ruis. Dat kan door creatief om te gaan met feiten of door vechtpartijen met de media aan te gaan. Adviseur Steve Bannon had het tegenover The New York Times over een “oorlog met de pers” die hij de “oppositiepartij” noemt. Hij had de krant zelf opgezocht voor dit interview overigens. Het is zeker een andere tijd in Amerika dan acht jaar geleden, maar president Obama beschouwde Fox News in 2009 ook als onderdeel van de oppositiepartij. Zijn woordvoerder:

“What I think is fair to say about Fox — and certainly it’s the way we view it — is that it really is more a wing of the Republican Party. They take their talking points, put them on the air; take their opposition research, put them on the air. And that’s fine. But let’s not pretend they’re a news network the way CNN is.”

Wij als journalisten moeten niet meer trappen in deze vallen. Hoe moeilijk dat ook is. Want tijd is schaars, zeker in deze snel bewegende wereld. Bespaar kostbare minuten tikken door het niet te hebben over het feit dat de woordvoerder van het Witte Huis valt over het woord ‘demonstranten’ in onderstaande tweet. (Het is vrijdagmiddag, dus ik heb wat minuten over.) Besteed je uren aan de zaken die belangrijker zijn dan een tweet, namelijk daadwerkelijk beleid en consequenties. Want met elk bericht over een onrust zaaiende tweet of uitspraak op een persconferentie gijzelen we tien vingers die beter gebruikt kunnen worden.

Dit is geen klaagzang. Want de Amerikaanse politieke spelers dwingen nu om journalisten, binnen- en buitenlandse, om nieuwe manieren van werken te ontwikkelen. Dat is uitdagend.

Niet langer aan het infuus van woordvoerders, kunnen journalisten in Amerika beter en onafhankelijker verslag doen. Volgens hoogleraar Jay Rosen kunnen media nu eindelijk hun beste politieke journalisten inzetten waar het echt gebeurt: de commissies, de vergaderingen en in het land. De stagiairs mogen naar de persbriefing van het Witte Huis, waar toch gelogen kan worden. Daarnaast kunnen journalisten door de rancune die Trump opwekt bij beroepspolitici en ambtenaren de komende vier jaar rekenen op losse tongen die maar al te graag lekken. Trump maakt journalisten Great Again, in de woorden van Politico’s Jack Schafer.

Media worstelen al jaren om in het internettijdperk mee te komen. Als we leren hoe we effectief kunnen berichten over het allereerste Twitter-presidentschap dan vinden we misschien ook de wapens om onze journalistieke instituten te innoveren. Misschien is Trump wel het beste dat de journalistiek in lange jaren is overkomen.

Vergelijkbare berichten