Verkiezingen 2014: campagnetijd
Het is campagnetijd in Zuid-Afrika. En tijdens campagnetijd is veel geoorloofd. Ook in Zuid-Afrika. Maar de tactieken die worden toegepast komen soms wat lachwekkend over.
Het is campagnetijd in Zuid-Afrika. En tijdens campagnetijd is veel geoorloofd. Ook in Zuid-Afrika. Maar de tactieken die worden toegepast komen soms wat lachwekkend over.
Schokkender dan de inhoud van het ‘Nkandla-rapport’ was slechts de snelheid waarmee de bevindingen van dat corruptieonderzoek in Zuid-Afrika weer uit de media verdwenen. Opvallend, want het stond er toch echt zwart op wit: het bestuur van Zuid-Afrika, en niet in de laatste plaats de president van het land, Jacob Zuma, is door en door corrupt.
Mijn Zuid-Afrikaanse vriendinnen trekken een vies gezicht bij de gedachte aan Zulu-mannen, Geert Wilders wil Den Haag zoveel mogelijk ontdoen van Marokkanen en het ANC zegt dat het zal regeren ’tot Jezus terugkomt’. Allemaal negatieve zaken waarmee historische parallellen te trekken zijn. Maar dat schijnt niet te mogen. Tot het te laat is waarschijnlijk.
Wie de komende verkiezingen in Zuid-Afrika niet op het ANC wil stemmen, vanwege de corruptie binnen die partij, krijgt het moeilijk. Zeker als de Democratic Alliance (DA) uit principe afvalt, omdat die partij ‘te blank’ zou zijn. Wat dan? Het is een dilemma waarmee veel zwarte Zuid-Afrikanen uit de middenklasse worstelen.
De DA is de grootste oppositiepartij van Zuid-Afrika. Ze wordt (onterecht) door veel zwarte Zuid-Afrikanen als een blanke partij gezien. De meest gehoorde kritiek verder: te academisch, te elitair, te betweterig. Niet handig in verkiezingstijd. Maar als blank individu krijg ik in politieke discussies consequent dezelfde soort kritiek naar mijn hoofd.
De verkiezingscampagne in Zuid-Afrika is ondertussen in volle hevigheid onderweg. Maar wat valt er eigenlijk te kiezen als oppositiepartij DA haar principes verloochent en feitelijk precies hetzelfde zegt voor te staan als het ANC?
‘Wat zijn de ideologische verschillen tussen het ANC en de oppositiepartij DA?’ ‘Waar staat de DA precies in het politieke spectrum?’ ‘Hoe links is het ANC?’ Het zijn drie typische vragen die ik van mensen buiten Zuid-Afrika krijg. Maar in Zuid-Afrika stelt niemand zich die.
Veel Zuid-Afrikanen zijn uitzonderlijk negatief over het ANC, maar zeggen toch wel degelijk weer op die partij te gaan stemmen. Waarom? Omdat het ANC het land twintig jaar geleden behoedde voor een burgeroorlog. Dat lijkt een wat achterhaalde reden, maar wie erover nadenkt begrijpt het toch wel enigszins.
De oppositie in Zuid-Afrika maakt er in aanloop naar de verkiezingen dit jaar een potje van. Eeuwig zonde dat drie partijen/mensen die tijdens apartheid zo hard hebben gestreden om algemene verkiezingen en een eerlijke democratie mogelijk te maken, nu de kiezer juist het vertrouwen in die zo zwaar bevochten democratie aan het ontnemen zijn.
De nieuwe Zuid-Afrikaanse partij Agang van voormalig Wereldbankbestuurder Ramphela Mamphele bestond nog geen jaar, en is nu alweer ter ziele. Of in ieder geval: zij gaat op in de al langer bestaande, grootste oppositiepartij DA. Dat is een logische keuze, maar toch ook weer niet één geheel zonder electoraal risico.