Bosnische media worden gekenmerkt door corruptie, partijdigheid en een gebrek aan vrijheid. Partijbazen zijn mediamagnaten, er is veel zelfcensuur en journalisten worden nog regelmatig bedreigd. Verandering moet vanuit het land zelf komen, vinden professionals, maar de middelen om iets tegen de machtige overheid te beginnen zijn beperkt.
Vorige week viel bij de Nederlandse journalist Fréderike Geerdink een dagvaarding op de mat. Op 8 april moet ze voor het hekje verschijnen in haar woonplaats Diyarbakir. Een maand eerder verrasten 8 mannen van de Turkse anti-terreureenheid haar met een huiszoeking. Ze vertelden haar dat ze verdacht werd van maken van propaganda voor een terroristische organisatie en namen haar mee voor verhoor op het politiebureau. Een teken aan de wand volgens Turkije-correspondent Tan Tunali: de buitenlandse journalist in Turkije heeft zijn onschendbaarheid verloren.
Persvrijheid staat wereldwijd onder druk. Afgelopen jaar was vooral slecht voor journalisten in Syrie en Irak, maar ook in andere landen hebben media te maken met weerstand en bedreigingen. Redacteur Marjolein Koster nam voor DBR twee landen onder de loep waar het vrije woord letterlijk moet vechten voor haar voortbestaan.
Nu de regering van de Chinese president Xi Jinping ruim een jaar aan de macht is, maakte de Amerikaanse denktank Freedom House de balans op wat mensenrechten en persvrijheid betreft. Conclusie: het is niet alleen beroerd gesteld met de persvrijheid in China, de situatie is onder de nieuwe president achteruit gegaan. Van een virtuele Chinese Muur tot een compleet leger van bloggers dat voor vijftig cent per bericht een positief verhaal over Xi schrijft.
Er is reden tot ongerustheid voor journalisten in Turkije. Dat werd al duidelijk bij de arrestatie van de Nederlandse journaliste Fréderike Geerdink. Maar er is meer aan de hand. De Turkse journalist Fehim Taştekin geeft een inkijkje in hoe hij en zijn collega’s zowel openlijk als in het geniep worden geïntimideerd.
Dat Singapore niet hoog scoort op het gebied van vrijheid van meningsuiting is geen nieuws, maar de afgelopen dagen werd nog eens pijnlijk duidelijk hoe de stadstaat omgaat met andersdenkenden. De kritische bloggers Han Hui Hui, Roy Ngerng en twaalf anderen hebben een officiële waarschuwing ontvangen vanwege het protest dat zij hielden zonder dat ze daar een vergunning voor hadden. Offline valt er dus nog een hoop te winnen op het gebied van de vrije mening maar online lijkt het steeds beter te gaan. Of is dat slechts schijn?
Suriname kiest volgend jaar een nieuwe regering en dus een nieuwe president. Desi Bouterse zal alles op alles zetten om herkozen te worden. Zijn omstreden omgang met de lokale journalistiek zal onder een vergrootglas komen te liggen in de aanloop naar de verkiezingen. Valentijn Bartels sprak met een aantal ervaringsdeskundigen.
Omdat vooralsnog maar weinig journalisten het aan lijken te hebben gedurfd om zich in het onlangs opgerichte ISIS-kalifaat te vestigen, zijn we voor informatie over ISIS veelal aangewezen op de informatie die de jihadistische groepering zelf naar buiten brengt. Informatie die niet van enige jihadistische kleur verstoken is en nauwelijks gecontroleerd kan worden. Hoe verhoudt ISIS zich tot de media, hoe verhouden de media zich tot ISIS en wat kunnen we doen om tot zorgvuldige verslaggeving te komen?
Al jaren woont hij niet meer in zijn geboorteland Irak, maar als academicus met ervaring in de journalistiek weet Ahmed Al-Rawi veel te vertellen over hoe de media in dit land werken.
Twintig jaar na Mandela’s regeringspersiode is er een Zuid-Afrikaanse wet in opmars die de persvrijheid inperkt: de Protection of State Information Bill. Correspondente Miriam Mannak vertelt over de gevolgen van deze anti-democratiewet: ‘Ook ik kan opgepakt worden.’
