Ook buitenlandjournalistiek is niet vrij van institutioneel racisme
Als journalisten dragen we in de dialoog over institutioneel racisme een bijzondere verantwoordelijkheid.
Als journalisten dragen we in de dialoog over institutioneel racisme een bijzondere verantwoordelijkheid.
Er lijken wel erg weinig Nederlandse journalisten in Brussel die de EU verslaan. Hoe zit dat?
“Hoe word ik correspondent?” Deze vraag heeft je hopelijk naar De Buitenlandredactie gebracht. Het is ook de vraag die aan de wortel staat van dit platform voor aankomende correspondenten.
Dit vonden onze lezers de meest interessante correspondentenverhalen bij andere media:
Twee jaar geleden startte The Washington Post met het platform The Talent Network. Een kleine 3000 freelancers werken via het netwerk voor de krant. Het systeem is ‘duur en tijdsintensief’, maar toonde zijn waarde bij de Trump-campagne en orkaan Matthew.
Het presidentschap van Donald Trump kan de journalistiek redden. Maar dan moeten we niet alles wat hij en zijn regering doen als nieuws brengen, betoogt VS-correspondent Hans Klis.
De giftige relatie tussen president Donald Trump en de pers is niet per se schadelijk voor de Amerikaanse democratie.
Een van de beste politieke journalisten van Amerika, Mark Halperin, bekritiseert de rol van de media in deze verkiezingen.
“Draag geen zwarte kleding. Je wilt niet lijken op een anarchist met een fotocamera”. Voormalig Britse commando Paul Burton traint in de aanloop van de Republikeinse Conventie in Cleveland journalisten die daarbij aanwezig zullen zijn.
Kritische verslaggeving in het rebellengebied in Oost-Oekraïne komt journalisten soms duur te zijn. Elke journalist is een ‘potentiële spion’ in tijden van oorlog en potige mannen in camouflagekleding zijn niet te overtuigen.