Backpackjournalistiek in Chili

Het moment dat ik mijn backpack weer vul is het moment waarop ik me weer besef wat voor geweldige baan ik heb. Afgelopen week vulde ik hem weer. Voor het eerst in mijn jonge correspondentschap.

Mijn chef bij dagblad Trouw gaf akkoord voor twee reportages bij de buren, in Chili.  Over de scholierenprotesten en de open wond genaamd de dictatuur van Pinochet. De chef van De Verdieping wilde graag een verhaal over de grootste telescoop op Aarde. Midden in de Atacama woestijn. Drie mooie verhalen dus.

Voorbereiding
Voor je het vliegtuig in springt zijn er de vele mails en telefoontjes. Afspraken maken voor interviews, bijvoorbeeld. In latinoland is dat heel belangrijk want een goede voorbereiding -het verzoek om een interview- is een teken van respect, dat je ze serieus neemt. En dan krijg je de 5-sterrren behandeling als je er eenmaal bent. Want je komt van ver: he-le-maal uit Buenos Aires. ‘Que bueno, un periodista Holandés’ -geweldig, een Nederlandse journalist!

Scholieren
Via Facebook heb ik afgesproken met Cristofer Sarabia, de leider van de Chileense scholierenbeweging. Zeg maar de Sywert van Chili. Hij heeft een tweetal compañeros meegenomen. In eerste instantie schrok ik toen we elkaar ontmoette voor het presidentieel paleis La Moneda in de hoofdstad Santiago. De ‘leiders’ zijn namelijk piepjong. Negentien, achttien en zeventien jaar oud. Niet minder vastberaden dan volwassen activisten. Maar toch. ‘Freddy’ (zie foto) is de jongste met zeventien jaar en slurpte aan een aardbeienfrappucino met slagroom. Een Jeugdjournaal-gevoel werd me even meester. En dat bedoel ik op de meest positieve manier denkbaar: deze jongens geven leiding aan 120.000 Chileense scholieren die al ruim een jaar demonstreren voor beter onderwijs. Inspirerende jongeren. Respect.

20 uur heen en 20 uur terug
Om de grootste telescoop op Aarde te bezoeken moet je 1400 kilometer van Santiago naar de Atacama woestijn reizen. Per bus. De rit duurt, inclusief tussenstops, 20 uur. Toen was ik pas in mijnwerkersstad Antofagasta. De twee uur lange Land Rover-rit door de woestijn naar de telescopen was de reis waard. De Atacama was de reis waard. De telescopen en wetenschappers waren de reis waard. De zes films met Sigourney Weaver in de 20 uur durende busrit terug hadden niet gehoeven. Echt niet.

Het mooiste van zo’n bezoek? Ik heb weer wat geleerd over de sterren, gaswolken, water op Mars en het zwarte gat in het midden van de Melkweg. Zwart gat. Dat staat me te wachten bij terugkeer in Buenos Aires. Dan is de reis voorbij en begint het dagelijkse journalistieke werk weer. Niet onaardig, alleen minder sexy. Tot de volgende keer dat ik mijn backpack kan vullen.

Peter Scheffer is Zuid-Amerika correspondent voor onder andere Trouw. Op Twitter is hij: @peter_scheffer.

Lees ook:

Argentijnse politica dient wetsvoorstel legalisering softdrugs in: ‘ik sluit niet uit dat we uiteindelijk overgaan tot legalisatie van alle drugs, ik ben daar voorstander van’
De (jonge) correspondent aflevering 13: standplaats Buenos Aires – ‘Quit your job, buy a ticket, get a tan, fall in love and never return’