Freelance journalist Priyanka Borpujari was op reportage bij een demonstratie in een sloppenwijk in Mumbai. Alles ging goed, totdat ze werd opgepakt en beschuldigd van het opruien van de menigte. Haar verhaal over de gevaren, en lessen voor het werken, in conflictsituaties.
We eten gegrilde kip met gebakken banaan in een klein bedompt eetcafé langs Avenue Président Mobutu. De bediening oogt nerveus. “Er komen hier niet vaak toeristen”, verklaart Ernest, die om wakker te blijven al aan zijn derde blikje Red Bull zit. Zijn werkdag begon die ochtend al om vier uur. Ruim anderhalf jaar werkt hij als verslaggever bij Radio Maendeleo, een van de weinige radiostations die het – mede dankzij ontwikkelingsgelden – buitengewoon goed doet.
Egyptenaren hebben zo hun eigen manier van jubilea herdenken. Liep een tijdje geleden de herdenking van de rellen op de Mohammed Mahmoud straat nog uit op nieuwe rellen, dit keer was de tweede verjaardag van het begin van de revolutie aanleiding voor meer oproer.
De standbeelden van communistische grootheden brengen de herinnering aan de Sovjet-Unie tijdens de reis van Sjoerd Klumpenaar tot leven. Voor elk van de 14 voormalige Sovjet-republieken vertegenwoordigen ze een ander verleden. De enige overeenkomst was de vraag die na de onafhankelijkheid beantwoord moest worden: wat doen we ermee? Moet ‘Vadertje’ worden behouden en gekoesterd, of is het definitief ‘Goodbye Lenin?’
Een vriendin ligt tegenover mij op mijn witte, katoenen bank – haar huidskleur contrasteert scherp. We hebben elkaar twee weken eerder ontmoet. Het klikte meteen, we gingen een paar keer uit eten en deze avond zouden we samen een filmpje kijken bij mij thuis. In plaats daarvan praten we echter al sinds haar komst over politiek. Zo gaat het vaak in Zuid-Afrika.
