|

Beginnersvertwijfeling

Als je als correspondent begint, zoals ik een paar weken geleden in Zuid-Afrika, dan hoop je dat de zaken in het begin een beetje meezitten. Ik had alle randvoorwaarden daarvoor geschapen: al een huis in Johannesburg bij aankomst, twee weken de tijd om alle opstartperikelen af te handelen en de wetenschap dat de belangrijke ANC Conferentie, half december, direct een prachtige aanleiding zou zijn voor mijn eerste verhalen.

Maar in theorie lijkt de wereld vaak een stuk eenvoudiger in elkaar te zitten dan in realiteit. En dus spendeerde ik alleen al ruim twee dagen aan het regelen een fatsoenlijke internetverbinding, mocht ik geen abonnement voor mijn mobiele telefoon afsluiten – ‘eerst een arbeidscontract overhandigen alstublieft, bent u freelancer?, tja dan wordt het erg lastig.’ En een televisie? ‘Nee, meneer daar moet u eerst een vergunning voor aanvragen bij het postkantoor…’ Wat?!

Anti-hijackalarm, een tracker én een immobiliser
Een auto kopen dan – de ANC Conferentie was in Mangaung (Bloemfontein), dat ligt 500 kilometer van Johannesburg.

Ik had er snel een gevonden. Maar ik was vergeten dat de internationale overboeking van de kostprijs een paar dagen duurt. De tijd begon ondertussen te dringen. En toen ik de auto eenmaal had, één dag voor mijn geplande vertrek, moest er van de verzekering eerst nog een anti-hijackalarm, een tracker én een immobiliser in worden geïnstalleerd.

Het kostte me een volle dag bij de garage, waar en passant ook nog even een kapot ophangingssysteem van één van mijn wielen werd geconstateerd. Of ik dat de volgende dag niet kon laten repareren?

Ik had graag vrijdagmiddag in Mangaung willen arriveren. Zondagmiddag was de deadline voor mijn eerste twee verhalen. Uiteindelijk vertrok ik pas tegen vijf uur. In een volledig geïnstalleerde en opgeknapte auto, dat wel, maar ook een auto die nog niet geregistreerd stond.

Autoregistratie
Want ook die registratie wilde niet echt vlotten. Drie dagen bracht ik door op registratiebureaus. Opnieuw moest ik een arbeidscontract overhandigen – toch mijn opdrachtgever maar eens vragen om een nepcontract.

Toen zij mij dat hadden gescand, bleek ik echter opeens bij het verkeerde registratiebureau te zijn. En het kantoor waar ik vervolgens arriveerde handelde alleen autoregistraties af op dinsdag – vijf dagen later!

Dan maar op goed geluk zonder registratie naar Bloemfontein. En dus eventueel een boete.

Ik was echter de stad nog niet uit of ik reed vol in een file. Twee uur lang stond ik nagenoeg stil. Het werd al donker. En er bleek als klap op de vuurpijl een politiecontrole aan het eind. De regen kwam ondertussen met bakken uit de lucht.

De vertwijfeling sloeg toe. Als ik deze vrijdag niet aan zou komen, zou ik wel heel erg weinig tijd overhouden voor mijn twee debuutverhalen. En je wilt natuurlijk dat juist die verhalen meteen goed zijn.

Vertwijfeling
Maar het noodlot schoot te hulp, precies op het moment dat mijn vertwijfeling zijn climax leek te bereiken. Als één van de weinigen mocht ik zomaar doorrijden bij de politiecontrole. De lucht klaarde op. De nachtelijke weg was op slag nagenoeg voor mij alleen. En de eigenaar van het hostel waar ik zou overnachten was om toevallige redenen om elf uur ‘s avonds nog net aanwezig en kon mij dus binnen laten.

De volgende dag ging ik vroeg de stad in. Op goed geluk. En geluk had ik: ik kwam direct de juiste mensen tegen voor mijn verhalen, ik ontmoette een duo van de BBC dat mij zorgzaam en liefdevol op sleeptouw nam. En binnen één dag had ik beide verhalen klaar. De maandag erop stond het eerste van de twee keurig in de krant. Mijn correspondentschap was officieel begonnen.

Een goede vriendin, die jaren in Zuid-Afrika woonde, had het me voor vertrek al gezegd: raak nooit paniek, uiteindelijk komt in Zuid-Afrika alles altijd vanzelf goed. Mijn eerste les als beginnend correspondent: ik koester vanaf nu mijn momenten van vertwijfeling.

Volg DBR ook op Twitter en Facebook.

Vergelijkbare berichten