Op DBR geven correspondenten in onder meer Frankrijk, Egypte, Zuid-Afrika en Syrië een uniek inkijkje in de dagelijkse praktijk van hun beroep.
Het kan moeilijk iemand zijn ontgaan: vorige week schoot de beroemdste Zuid-Afrikaanse sporter zijn vriendin dood. Oscar Pistorius zegt dat hij haar aanzag voor een inbreker. Een twijfelachtig verhaal. En zelfs als het waar is, dan blijft de vraag: wat doet een topsporter met een 9mm-pistool in zijn slaapkamer?
Waren er eerst vergevorderde plannen om online porno te blokkeren, nu heeft de rechtbank in Egypte bedacht dat video’s op YouTube ook maar beter niet bekeken moeten worden. Als reden voor de blokkade wordt de trailer van de anti-Islamfilm Innocence Of Muslims opgegeven, die leidde tot rellen bij de Amerikaanse ambassade in Cairo, waarbij honderden gewonden…
Het voetbaltoernooi om de Afrika Cup zit er op. Nigeria was de beste en won. Nou ja, de minst slechte zullen velen zeggen, want het spelniveau was erbarmelijk. Om over het niveau van de scheidsrechters nog maar te zwijgen.
Foto: Ester Meerman Op 25 januari 2013, de tweede verjaardag van het begin van de Egyptische revolutie, werden op het Tahrir plein minstens 25 vrouwen het slachtoffer van seksueel geweld. Een meisje werd dusdanig inwendig bewerkt met een mes dat ze nog steeds op de intensive care ligt, en een ander slachtoffer werd zo hardhandig…
Er is de laatste tijd nogal wat ophef in Zuid-Afrika over een relatief nieuwe krant: The New Age. Het blaadje is praktisch op elke hoek van de straat op te pikken. Officieel voor 3,5 Rand (30 eurocent), maar feitelijk meestal voor niets. Zo lag het gratis mee te nemen op de balie van mijn hotel in Durban vorige week.
Egyptenaren hebben zo hun eigen manier van jubilea herdenken. Liep een tijdje geleden de herdenking van de rellen op de Mohammed Mahmoud straat nog uit op nieuwe rellen, dit keer was de tweede verjaardag van het begin van de revolutie aanleiding voor meer oproer.
‘Hoe reageer jij normaal gesproken als een gesprek een racistische wending neemt?’ vraagt Carlos als we om acht uur ’s ochtends in de auto naar Durban zitten. We zijn die ochtend opgestaan in Rustenburg. Carlos is een bevriende voetbalverslaggever met wie ik door Zuid-Afrika reis tijdens de Afrika Cup.
Sinds ik twee maanden geleden aankwam in Zuid-Afrika heb ik geen krant kunnen openslaan of er stond wel een artikel in over de (vermeende) corruptie van Jacob Zuma. Waar moord en doodslag de talk of the day was toen ik hier in 2008 woonde, is de corruptie van de president dit vandaag de dag. Op zich een vooruitgang, dat durf ik best te beweren, maar nog niet echt een stap vooruit met zevenmijlslaarzen.
Mijn telefoon staat de laatste weken roodgloeiend. Niet met opdrachtgevers – was het maar zo’n feest – maar met vrienden, concullega’s en vage kennissen. Iedereen verveelt zich namelijk een ongeluk. De meeste van mijn vrienden en vage kennissen doen ‘iets met nieuws’ en daar schort het hier de laatste tijd nogal aan.
Ik werkte vijf jaar geleden voor de Zuid-Afrikaanse krant The Star. Voor die krant maakte ik destijds een reportage over een mijnhostel. Het was de tijd van xenofobisch geweld en in de mijnhostels leefden veel immigranten. Na veel zeuren en paaien stond de mijneigenaar toe dat fotograaf Boxer Ngwenya en ik een dagje in het hostel mochten rondkijken.
