Op DBR geven correspondenten in onder meer Frankrijk, Egypte, Zuid-Afrika en Syrië een uniek inkijkje in de dagelijkse praktijk van hun beroep.
Zoals in Nederland het land op zijn kop staat bij drie sneeuwvlokken, gaat hier de hele stad plat als het een beetje te veel regent. En met ‘een beetje teveel’ bedoel ik dan een gemiddelde herfst-plensbui in Nederland. Het heeft de afgelopen maanden al een paar keer wat gespetterd, maar gisteravond gingen de hemelsluizen voor het eerst echt goed open.
Ik heb nooit veel op gehad met de termen ‘ontwikkelingsland’ en ‘ontwikkelde landen’. In de eerste plaats omdat de laatste term impliceert dat wij in het Westen ‘er zo ongeveer wel zijn’ – wat dat ook precies mag betekenen. En ten tweede omdat de term ‘ontwikkelingsland’ op zijn beurt stelt dat landen in bijvoorbeeld Afrika zich richting ‘onze staat van zijn’ dienen te ontwikkelen – het impliceert een soort inferioriteit, wij bepalen kennelijk wie zich waar naartoe ontwikkelt en wanneer dat proces is afgerond. Dit is ook terug te zien in de termen ‘eerste wereld’, ‘tweede wereld’ en ‘derde wereld’.
In Caïro heb je metrowagons die specifiek alleen voor vrouwen zijn. In het midden van iedere metro bevinden zich de twee metrostellen waar enkel vrouwen in mogen. Eén wagon is tot negen uur ‘s avonds verboden voor mannen, de andere altijd. De betreffende coupes zijn duidelijk herkenbaar door bordjes boven het perron en grote stickers op de wagons zelf. Een groene voor die tot negen uur en een rode voor die waar mannen nooit in mogen.
Als je als correspondent begint, zoals ik een paar weken geleden in Zuid-Afrika, dan hoop je dat de zaken in het begin een beetje meezitten. Ik had alle randvoorwaarden daarvoor geschapen: al een huis in Johannesburg bij aankomst, twee weken de tijd om alle opstartperikelen af te handelen en de wetenschap dat de belangrijke ANC Conferentie, half december, direct een prachtige aanleiding zou zijn voor mijn eerste verhalen.
Ik zal er maar eerlijk voor uitkomen: ik ben geen kerstmens. Verplicht gezellig doen met familie, kaartjes sturen naar mensen waar je de rest van het jaar nooit aan denkt en niks van hoort, het hele land dat stil valt omdat iedereen vrij heeft, en dat allemaal omdat een paar figuren enkele duizenden jaren geleden…
De nieuwe Egyptische grondwet is – kort gezegd – een gedrocht, waarin vooral de rechten van vrouwen, ‘niet-gelovigen’ (in de Islam ook wel: iedereen die niet Moslim, Christen of Joods is) en kinderen op het spel komen te staan. Moet niet al te moeilijk zijn voor de oppositie om dat waardeloze vod in een referendum…
In Egypte was het de afgelopen twee weken een achtbaan van ontwikkelingen. Morsi riep zich uit tot ‘een nieuwe farao’ door meer macht naar zich toe te trekken, om dit snel weer terug te nemen. Genomen maatregelen werden met veel bombarie aangekondigd door de voorman van de Moslimbroederschap om daarna – na massaal protest –…
Dinsdag is de nieuwe vrijdag in Egypte, en in Cairo is het presidentieel paleis in de buitenwijk Heliopolis sinds kort het nieuwe Tahrir-plein. Het paleis doet dienst als kantoor voor president Morsi en is daarmee bij uitstek de uitgelezen plek voor demostranten om hun ongenoegen over zijn beleid te laten blijken. Er worden grote marsen…
Andrew is de oprichter en eigenaar van The Independent, een vooraanstaande onafhankelijke krant in Oeganda. Hij is een begrip in het Afrikaanse land. Van taxichauffeurs tot sloppenwijkbewoners, iedereen kent hem. En dat weet hij zelf ook.
Egypte is weer in protest-modus. Vrijdag is sinds het begin van de opstand in Egypte de standaard protestdag, want de eerste dag van het weekend en voor veel Egyptenaren de enige vrije dag van de week. Na het middaggebed stroomt het Tahrir-plein vol, en na het avondgebed (rond 7 uur) gaat iedereen langzaamaan weer naar…
