Aan het werk in een theehuis in Rabat. Foto Rik Goverde
|

Leeg hotel, niet schrijven over cannabis

Het is duidelijk afgesproken, die maandagmiddag. Om 19 uur in het hotel, een aantal hoofden van de families zal -na enig aandringen- hun vluchtverhaal doen. Een door mij mee te brengen tolk gaat vertalen – duidelijk. Aanvankelijk willen ze geld zien voor het gesprek, maar ze gaan uiteindelijk akkoord met het interview ‘voor niets’.

Na het maken van de afspraak even terug naar het appartement, mail checken. Een dag eerder heb ik kranten een voorstel voor een ander verhaal gemaild; de (mogelijke) legalisering van cannabis in Marokko. Let wel: voor medicinaal en industrieel gebruik. Kleding, papier enzo. Het gebruik van cannabis als drug wordt niet legaal.

Alternatief voor de War on Drugs
Maar het is een interessant onderwerp, wereldwijd zijn er steeds meer landen die willen legaliseren als alternatief voor de War on Drugs. Woensdag is er een studiedag in het parlement van Marokko, maar ik weet al hoe de verhoudingen liggen en wil een voorverhaal maken voor dinsdag of woensdag.

Mijn mailbox is leeg, die maandagmiddag: geen van de kranten wil het verhaal hebben. Balen. Veel tijd (en geld) in gestoken om op de hoogte te geraken van het onderwerp. Afijn, terug in het zadel, jongen.

Wat is er gebeurd?
Om 18.45 uur komen de tolk (die een wijsheid de wereld in slingert: ‘In een land met corruptie is altijd alles legaal‘) en ik maandagavond aan bij het hotel. De man met wie we hebben afgesproken, is even weg, zegt een hotelmedewerker. De tolk kent hem van gezicht, en we gaan op zoek in de straten van Rabat. Zonder succes.

Een half uur later komen we terug bij het hotel. Dat is leeg. Alle families zijn vertrokken. Een medewerker laat ons de kamers op de eerste verdieping zien. Leeg, op een bed na. Daarop speelt het zoontje van de medewerker. Waar zijn de ongeveer tien families gebleven? Geen idee. Waarom zijn ze vertrokken? Ook geen idee.

Twee scenario’s: ze zijn bang geworden (bij een ander hotel zou de politie de bewoners eerder al hebben verboden met journalisten te praten). Of ze hadden er geen zin in en planden het interview bewust na hun vertrek. Hoe dan ook, ze willen me duidelijk niet spreken.

Van vluchten naar Cannabis
Spring naar: woensdag. Het grootste deel van de dag zijn collega Sjoukje en ik in het Marokkaanse parlement, tijdens de bijeenkomst over de eventuele legalisering van cannabis. Associated Press (AP) is er ook. Aardige vent die vrijwel in zijn eentje Marokko, Algerije en Tunesie ‘doet’.

Tijdens de zitting in het parlement belt iemand van de redactie van Villa VPRO, of ik in de uitzending om 15.30 uur uitleg wil geven over de cannabis-shift van Marokko. Ja, ik wil (vanaf 2 min 40).

Eenmaal huis check ik wat sites. Ik zie dat de collega van AP een stuk heeft geschreven over de dag, en dat een paar kranten die ik eerder die week aanschreef zijn artikel wel mee hebben genomen. Zelfde strekking als mijn artikel. Tja, mij moeten ze apart voor het verhaal betalen, en AP is al betaald via abonnementsgeld.

Maar het is toch nogal frustrerend.

Dit artikel verscheen eerder op de site van Rik Goverde onder de titel Leeg hotel, niet schrijven over cannabis.

Rik Goverde werkte twaalf jaar voor het Brabants Dagblad, en probeert sinds 10 oktober een bestaan op te bouwen als freelancer in Marokko. Hij gaat er samenwerken met Sjoukje Rietbroek, die zich er vanaf november vestigt.

Volg het duo op Twitter: @RikGoverde en @Sjoukje1981.

Vergelijkbare berichten