Hoe kom je als correspondent het Vaticaan binnen?

Vanuit Rome loop je gemakkelijk het Sint-Pietersplein op. Je sluit aan in de rijen voor de St-Pietersbasiliek en de musea en dat is alles wat de normale sterveling van dichtbij mag zien van het Vaticaan. Wie zoals correspondent Andrea Vreede verslag doet van de standplaats van de Heilige Stoel, mag iets dichterbij komen. Maar daar heb je wel speciale toestemming voor nodig. De Vaticaan-correspondent vraagt een accreditatie aan bij de Oficina de prensa de la Santa Sede.

Wij vroegen aan Andrea Vreede, Vaticaan-correspondent voor de NOS, hoe dat in zijn werk gaat.

Hoe krijg je een accreditatie bij het Vaticaan?

Dat hangt ervan af hoe je je wilt accrediteren. Als er een evenement is, een conclaaf of een synode en je wilt je daarvoor accrediteren dan moet je een tijdelijke accreditatie aanvragen. Dat kan allemaal gewoon online. En daarvoor moet je uiteraard een door je hoofdredacteur opgestelde brief hebben, in een voor hen leesbare taal, waarin staat wie je bent en wat je doet.

Je moet uiteraard geld betalen en een paspoort overleggen. Dan krijg je zonder al te veel gigantische moeite een tijdelijke accreditatie.

Ik neem aan dat jij geen tijdelijke accreditatie hebt?

Ik heb een permanente, die heb ik al negentien jaar. Die moet je afhankelijk van de geldigheid van je paspoort iedere drie jaar verlengen. De eerste keer is dat een gedoe van een jewelste, met een brief van de ambassade en wat nog meer. Als je eenmaal in het systeem zit, dan is het een kwestie van telkens opnieuw online gegevens invullen, een brief doorpompen en betalen. Negentig euro.

Je zegt dat je brieven in een leesbare taal moet aanleveren? Kan dat in het Vaticaan ook in het Latijn?

Ik denk dat als je dat zou doen, ze kromliggen van het lachen. Al zouden er mensen zijn die dat prima kunnen lezen. De vraag is: kan jij het schrijven? Er zijn nog steeds mensen op de Vaticaanse burelen die het spreken, maar dat worden er steeds minder.

Hoe zit dat verder in Italië als journalist. Kom je daar wel overal gewoon binnen – zonder accreditatie?

Dit is het land van de bureaucratie. In Italië heb je pasjes nodig om ergens binnen te komen. No pasje, no party. Ik heb het zo opgelost: ik ben lid geworden van de buitenlandse persvereniging, dat kost een smak geld: 317 euro per jaar. Maar je krijgt er veel contacten voor terug, waar ik zeker in het begin veel aan had. En dat pasje is heel erg fijn. Met de aardbeving in L’Aquila in 2009 opende dat pasje alle politieposten voor mij. Als ik die niet had gehad, had ik echt wel een probleem gehad.

Wil jij je accrediteren bij het Vaticaan? Dan kan je dat hier doen bij het persbureau van de Heilige Stoel.

Volg Andrea Vreede:
– op Twitter
– op haar site
– en beluister haar podcast: Pauscast