Tussen de regels in leren kleuren bij de VN
De strakke regels binnen de Verenigde Naties zijn soms benauwend. Maar correspondent Hans Klis leert in New York langzaam de trucjes om de bureaucratie voor hem te laten werken.
De strakke regels binnen de Verenigde Naties zijn soms benauwend. Maar correspondent Hans Klis leert in New York langzaam de trucjes om de bureaucratie voor hem te laten werken.
De Amerikaanse bevolking is door de recente rassenrellen verdeeld in twee kampen en een verzoening lijkt nog ver weg. De media spelen een grote rol in het vormen van de publieke opinie, maar doordat zij elkaar onderling tegenspreken helpen zij de situatie eerder verslechteren dan verbeteren.
Wat doe je als je toilet verstopt zit en het riool in je badkuip naar boven borrelt? Je zou meteen een loodgieter kunnen bellen natuurlijk. In New York werkt dat anders, tenminste als je geen koopwoning hebt en dat hebben de meeste mensen niet. Ook correspondent Hans Klis niet.
Correspondent Hans Klis maakte voor het eerst de Algemene Vergadering mee van de Verenigde Naties in New York. Van achter de schermen tekende hij een onthullend verslag op.
Hans Klis heeft zich dit jaar gevestigd in New York als correspondent. Nu zit hij binnen bij de Verenigde Naties om de Algemene Vergadering bij te wonen, als groentje tussen de doorgewinterde journalisten.
De Amerikaanse regering vertegenwoordigt niet de belangen van de meerderheid van de bevolking, maar wordt in grote mate beïnvloed en gestuurd door de rijkste en machtigste Amerikanen, concluderen onderzoekers van Princeton. Met andere woorden: Amerika is een plutocratie.
Niemand heeft een startschot gehoord, maar er lijkt een soort wedstrijd gaande tussen de zuidelijke staten. Een wedstrijdje om wie met de meest discriminatoire en regressieve wetsvoorstellen in het nieuws kan komen. Vorige week deed Kansas een gooi naar de titel, maar Arizona laat het er niet bij zitten.
Als God almachtig is, kan hij dan een steen maken die zo zwaar is dat zelfs hij hem niet kan optillen? Of om de ‘omnipotence paradox‘ in een politieke vorm te gieten: kunnen Tea Partiers een wetvoorstel schrijven dat zo rechts, zo conservatief en zo discriminatoir is, dat zelfs hun ideologische bondgenoten er niet mee akkoord gaan? Het antwoord luidde vorige week in Kansas en het was een volmondig ‘ja’.
Het Amerikaanse schuldenplafond moet weer worden verhoogd en de afgelopen jaren was dat een recept voor crisis in Washington. Dit keer lijkt het echte vuur echter te ontbreken.
Het schandaal rond de gesloten brug in New Jersey achtervolgt gouverneur Chris Christie nog steeds. Deze week ging Christie in de tegenaanval, nadat hij ervan was beticht wel van ‘Bridgegate’ af te hebben geweten. Maar de reactie lijkt enigszins buiten proportie en niet erg treffend.