Ponte Tower
Ponte Tower is het meest iconische gebouw van Johannesburg. Niet alleen omdat zij zo duidelijk de skyline van het centrum tekent, maar ook omdat zij de geschiedenis van Johannesburg zo prachtig verbeeldt.
Ponte Tower is het meest iconische gebouw van Johannesburg. Niet alleen omdat zij zo duidelijk de skyline van het centrum tekent, maar ook omdat zij de geschiedenis van Johannesburg zo prachtig verbeeldt.
Media werken al bijna een week 24 uur per dag om het rouwproces rond Mandela in Zuid-Afrika in beeld te brengen en te beschrijven. Maar wat vrij weinig aandacht krijgt, is dat voor de meeste Zuid-Afrikanen het leven heel normaal doorgaat. Zelfs al op de dag na Mandela’s overlijden.
Johannesburg, ook wel ‘stad van goud’ genoemd, is een immigrantenstad bij uitstek. Veel gelukszoekers maken het, maar voor honderdduizenden blijkt de belofte van het ‘New York van zuidelijk Afrika’ vooral een harde stad vol desillusies.
Youp van ’t Hek schreef afgelopen zaterdag in NRC Handelsblad een rake column over het orgastisch genot dat Nederland er aan beleefde om ongeveer één à twee euro per persoon te storten voor de Filippijnen. Alsof het pas na de tyfoon Haiyan lastig leven werd op de Filippijnen. In Zuid-Afrika bleef het stil. Op een interessante, maar ook onprettige manier verhelderend.
Ik woonde afgelopen week een conferentie bij over corruptie in Zuid-Afrika. Al noemden de organisatoren het steevast patronage. Verwarrend voor de discussie. Want patronage en corruptie zijn twee volstrekt verschillende zaken.
Ik woon nu, op een paar dagen na, weer een jaar in Zuid-Afrika. En ik woon ook een jaar in de wijk Maboneng. Een interessante plek, omdat zij niet alleen toont dat ‘de regenboogdroom’ op kleine schaal te verwezenlijken is, maar dat ‘de regenboognatie’ een naïeve droom is.
De afgelopen week las ik het vuistdikke en terecht met de Libris Geschiedenisprijs bekroonde boek De Boerenoorlog van Martin Bossenbroek. ‘Oorsprong van de apartheid. Eerste mediaoorlog. Voorproefje van de Eerste en de Tweede Wereldoorlog.’ Maar opvallend genoeg ook een parallel met islamextremisme in het heden.
De Zuid-Afrikaanse president Jacob Zuma zei vorige week dat Zuid-Afrikanen ‘niet als Afrikanen moeten denken’. Een vrij bizarre uitspraak die de arrogantie van de Zuid-Afrikaanse elite blootlegde. Het maakt de populariteit van Zuid-Afrika er in Afrika niet beter op.
De Nederlandse discussie over Zwarte Piet doet het ook goed in Zuid-Afrika. Daar klinkt vooral onbegrip: hoe is het mogelijk dat jullie niet willen beseffen dat dit een diep racistisch feest is? Het argument dat dat ‘Zwarte Piet’ feitelijk nooit slaaf of knecht zou zijn geweest, blijkt niet relevant. Het racisme ligt veel dieper. Het gaat om de tegenstelling tussen zwart en wit, tussen rationeel en irrationeel.
Populist Julius Malema lanceerde afgelopen weekend in Zuid-Afrika zijn partij EFF. De kans dat hij de verkiezingen wint, is uitgesloten. Maar hoe groot zijn aanhang bij de verkiezingen volgend jaar zal zijn, is desalniettemin interessant – en gevaarlijk. Als hij ‘slechts’ 10 procent van de stemmen zou winnen, kan hij Zuid-Afrika al in een politieke patstelling brengen.