We spreken met Libanon-correspondent Farah-Silvana Kanaan over de aandacht voor ‘haar’ land in de Nederlandse pers, de vooroordelen waar ze tegenaan loopt en het werken voor niet-Nederlandse media.
Tot de Vietnam-oorlog was er een Amerikaans verbod op vrouwelijke journalisten aan het front. Elizabeth Becker schreef een boek over de eerste vrouwelijke correspondenten aan het front van Amerika’s verloren oorlog.
Een handige how-to gids om te werken voor niet-Nederlandse opdrachtgevers.
Goed netwerken met correspondenten en potentiele opdrachtgevers. Dat is toch wel de grootste tip voor aanstaande correspondenten.
We zijn tijdelijke toeristen in onze standplaats, maar laten we ons niet gedragen als afstandelijke toeschouwers. Een opiniestuk waarom correspondenten woorden als ‘Megxit’ moeten vermijden.
Taal is een belangrijk onderdeel van framing. Nu leren studenten journalistiek dat al over hun vak in het algemeen en ook wij, ervaren journalisten, zijn ons daar wel bewust van, maar het is goed om te onderstrepen hoe belangrijk, en dus ook hoe ‘tricky’ taalgebruik in het kader van framing is voor correspondenten in het buitenland.
‘Het land dat maar niet wil lukken. Een reis door het grillige Oekraïne’ is een voortreffelijk boek voor de lezer die kennis wil maken met dit oostelijke grensland. Aan de hand van de persoonlijke verhalen van burgers beschrijft Fleur de Weerd hoe dit land zowel een geopolitieke spil als speelbal is voor grootmachten.
Correspondent Laura Postma blikt terug op 2020. Hoe de pandemie haar regio – Slowakije en Tsjechië – tegelijkertijd marginaliseerde en interessant maakte voor Nederlandse redacties.
In onze nieuwsbrief Standplaats Verweggistan blikken we terug op een vreemd jaar.
Door de coronapandemie zit sportcorrespondent Koen van der Velden al een tijdje niet meer op de tribune bij Amerikaanse sportwedstrijden. Maar hij zit ook niet op zijn handen.
